به گزارش وبلاگ دیدنی ها، البته لزوماً این خودرو ها فقط در پارکینگ کلکسیونر ها پیدا نمی شوند و خودروسازان در بسیاری از مواقع کانسپت ها، نمونه های اولیه و خودرو های آزمایشی خود را در کلکسیون مخصوص خود به عنوان یادآور تاریخشان نگه می دارند.

شاید بتوانید بعضی از خودرو های کمیاب را نام ببرید، اما در ادامه به کمیاب ترین خودرو های جهان می پردازیم که فقط یک نسخه از آن ها پیدا می شود.

درحالی که سوپرکار های مرسومِ امثال فراری، لامبورگینی و بوگاتی آرزوی خیلی از ما مردم عادی است، آن دسته از کلکسیونر های ثروتمند که احتمالاً جیبشان به همین راحتی ها خالی نمی شود، همواره در پی خودرو هایی هرچه خاص تر و کمیاب تر هستند؛ خصوصاً خودرو هایی که فقط یک نسخه از آن ها موجود است.

البته لزوماً این خودرو ها فقط در پارکینگ کلکسیونر ها پیدا نمی شوند و خودروسازان در بسیاری از مواقع کانسپت ها، نمونه های اولیه و خودرو های آزمایشی خود را در کلکسیون مخصوص خود به عنوان یادآور تاریخشان نگه می دارند. در ادامه به کمیاب ترین خودرو های جهان می پردازیم که فقط یک نسخه از آن ها وجود دارد.

15. فراری SP38 دبورا

فراری روی اینکه چه کسانی خودرو های ویژه آن را می خرند، حساسیت زیادی به خرج می دهد و مشتریان اگر می خواهند به جمع VIP این خودروساز خوشنام ایتالیایی ملحق شوند، باید از مجموعه ای از قوانین سفت و سخت پیروی نمایند.

فراری برای پر و پا قرص ترین مشتریان خود برنامه ای تحت عنوان Special Projects را در سال 2007 راه انداخت که برای کلکسیونر ها امکان همکاری مستقیم با تیم طراحی خود جهت ساخت یک خودروی تک نسخه کمیاب را فراهم می کرد.

فراری SP38 دبورا (Deborah) جزو محصولات برجسته برنامه مذکور بود که اولین بار در سال 2018 طی رویداد Concorso dEleganza Villa dEste به نمایش گذاشته شد و بعد از آن هم در چندین نمایشگاه دیگر حضور پیدا کرد تا در نهایت به دست صاحب خوش بخت و اقبالش برسد. اس پی 38 بر اساس 488 GTB ساخته شده بود و همان پیشرانه و اجزای داخلی خودروی پایه مذکور را به کار می گرفت.

این درحالی است که نمای بیرونی تماماً بازطراحی شده بود و یک طراحی سفارشی چشمگیر که تحت تاثیر از سوپرکار کلاسیک F40 بود، به چشم می خورْد. رنگ منحصر به فرد این فراری که یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان است، قرمز دبورا نام گذاری شده بود و جالب این است که تنها خودروی فراری با این رنگ به شمار میرود.

14. پاگانی زوندا اونو

پاگانی زوندا اونو (Uno) که در سال 2010 معرفی گردید، قرار بود انتها راه مدل زوندا را رقم بزند. این سوپرکار خیره نماینده را خاندان سلطنتی قطر سفارش داده بود که کلکسیونی گسترده از خودرو هایی به همین رنگ آبی فیروزه ای این پاگانی زوندا دارند. زوندا اونو مجهز به همان پیشرانه آ ام گ 7.3 لیتری V12 موجود در نسخه معمولی زوندا است که قابلیت ارسال 690 اسب بخار قدرت به محور عقب را داشت.

گفته می شود که بدنه منحصر به فرد اونو تحت تاثیر از زوندا سینک (Cinque) و زوندا R ساخته شده بود که خود این دو خودرو هم به نوبه خود فوق العاده کمیاب هستند؛ به ترتیب فقط 10 و 16 دستگاه از هر کدام موجودند.

احتمالاً هیچ کس یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان را به همین راحتی تقدیم کس دیگری نکند، ولی خاندان سلطنتی قطر به سرعت از این سوپرکار دل زده شدند و تنها یک سال بعد از اینکه به دستشان رسید، آن را به فروش گذاشتند.

یک تاجر چینی صاحب این پاگانیِ کمیاب شد و آن را به شانگ های برد و به نظر می رسد این عتیقه دیدنی هنوز هم در این شهر به سر می برد.

13. فورد سوپر چیف

فورد در اواسط دهه 2000 میلادی از برنامه های برجسته خود برای تراک های سری F اطلاع داد و با خودروی مفهومی سوپر چیف (Super Chief) پیش نمایشی را از بعضی از فناوری های در دستور کار برای فراوری ارائه کرد. سوپر چیف از یک پیشرانه نوآورانه تحت عنوان Tri-Flex Fuel بهره می بُرد که از بنزین، بیواتانول یا هیدوژن تغذیه می کرد.

پیشرانه 6.8 لیتری V10 این پیکاپ با بهره گیری از بنزین یا سوخت زیستی می توانست 310 اسب بخار قدرت فراوری کند و در صورت تغذیه از هیدروژن خروجی آن در محدوده 280 اسب بخار قرار می گرفت. این ساخته فورد امکان تغییر آنی سوخت را داشت و هنگام استفاده از سوخت هیدروژن، در مقایسه با بنزین 90 درصد دی اکسید کربن کمتری را منتشر می کرد.

فورد در زمان رونمایی از سوپر چیف، راه یابی فناوری سه سوخته خود به بازار انبوه را در سر می پرورانْد و وعده فراوری 250 هزار خودروی مبتنی بر سوخت زیستی طی بازه یک ساله را داده بود. هیچ وقت دقیقاً معین نشد که چرا این خودروساز آمریکایی نهایتاً برنامه خود برای اجرایی سازی کانسپت Super Chief را کنار گذاشت، اما عده بسیاری معتقدند که دلیل اصلی این اتفاق رکود اقتصادی سال 2008 بود. مسئله نقدینگی متاثر از رکود باعث شد خودروسازان بیشتر پروژه های آزمایشی/تجربی خود را به حال خود رها نمایند و گویا فناوری Tri-Flex Fuel هم به همین سرنوشت دچار شد.

12. بی ام و Z18

بی ام و Z18 یک خودروی مفهومی کروکی آفرود بود که از لحاظ فنی اولین خودروی چهار چرخ محرک (4×4) بی ام و به شمار می رفت و تازه چهار سال بعد از آن بود که X5 روانه بازار شد. این بی ام و خاص که یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان است، اساساً یک رودستر Z3 با کیت لیفت و سیستم تمام چرح محرک (AWD) بود.

در ضمنً از فضای داخلی ضدآب برخوردار بود و به ادعای BMW، می توانست بی دردسر از یک جهت آبی طولانی بگذرد؛ البته عمقی که این خودرو می تواند از پسش بر بیاید به صورت دقیق معین نشده بود.

طراحی بی ام و Z18 را بخش تکنیک (Technik) این شرکت بر عهده داشت که تیمی کوچک متشکل از طراحان و مهندسان جدا از شرکت اصلی با تمرکز روی طراحی های پیشگامانه ای مثل این آفرودر منحصر به فرد بود. به عقیده مونیخی ها، زد 18 از آنجا که فقط قشر خاصی را پوشش می داد، گزینه مناسبی برای فراوری انبوه نبود، ولی نهایتاً المان هایی از طراحی آن در X5 پیاده سازی شد. بزرگ ترین المانی که از این کانسپت به نسخه فراوریی X5 راه پیدا کرد، پیشرانه V8 آن با خروجی 355 اسب بخاری بود.

ایده یک شاسی بلند با سقف جمع شونده را از هر از گاهی خودروسازانی نظیر نیسان و لندرور بازنگری نموده اند، اما موفقیت تجاری چندانی به دست نیاورده اند. به همین دلیل، ظاهراً بی ام و با عدم پیگیری پروژه Z18 تصمیم درست را گرفت؛ حداقل حالا یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان شده است که هر کس فراموش نموده باشد، هواداران پر و پا قرص مونیخی ها هنوز آن را به یاد دارند.

11. لامبورگینی اونتادور J

در سال 2012 یک نسخه از لامبورگینی اونتادور J ساخته و با قیمت 2.8 میلیون دلار فروخته شد. این سوپرکار ویژه جایگاه یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان و فراموش نشدنی ترین ساخته های لامبورگینی طی سال های اخیر را دارد. این خودروی سوپر اسپرت ایتالایی دارای پیشرانه 6.5 لیتری V12 تنفس طبیعی نسخه معمولی اونتادور بود و به لطف آن، فقط طی 2.8 ثانیه از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت شتاب می گرفت.

به گفته لامبورگینی، حرف J در نام این نسخه اونتادور به خودروی تک نسخه میورا جوتا (Jota) از دهه 70 میلادی اشاره دارد. نام جوتا هم خود از بخش Appendix J از شیوه نامه مسابقات FIA نشات می گرفت که معین می کرد یک خودروی مسابقه ای برای شرکت در مسابقات باید چه مقرراتی را رعایت کند.

اونتادور J در همان بینابین نمایش طی نمایشگاه خودرو ژنو در سال 2012 به فروش رسید و از آن موقع به بعد، گهگاهی دیده شده است. آن طور که پیدا است، کلکسیونری در ماربلای اسپانیا این لامبورگینی دلربا را در اختیار دارد که آخرین بار در سال 2016 به چشم خورده بود.

10. آلفا رومئو زاگاتو TZ3 کورسو

آلفا رومئو و زاگاتو رابطه ای چندده ساله دارند و زاگاتو طراحی خیلی از نمادین ترین خودرو های مسابقه ای آلفا رومئو در دهه 60 میلادی را بر عهده داشته است. دوتا از خودرو های مسابقه ای مذکور، TZ1 و TZ2 بودند و هر دو را مارتین کپ (Martin Kapp)، یک کلکسیونر آلمانیِ عاشق و شیفته آلفا رومئو خرید.

او در اواخر دهه 2000 به زاگاتو سفارش ساخت جانشینی برای این دو خودرو را داد که نتیجه اش آلفا رومئو زاگاتو TZ3 کورسو شد و در سال 2010 به رویداد Concorso dEleganza Villa dEste راه پیدا کرد.

هر دو خودروی مسابقه ای دهه شصتی فریم های لوله ای آلومینیومی داشتند، ولی این TZ3 با هدف به حداقل رساندن وزن با مونوکوک فیبر کربن به همراه پنل های آلومینیومی دست ساز ساخته شده بود. بعلاوه در آن پیشرانه 4.2 لیتری V8 آلفا رومئو 8C کومپتزیون با قدرت 420 اسب بخار به کار رفته بود که امکان شتاب گیری از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت ظرف 3.5 ثانیه را مهیا می کرد.

کل بدنه زاگاتو TZ3 کورسو 850 کیلوگرم وزن داشت که به میزان قابل توجهی سبک تر از نسخه فراوریی 8C کومپتزیون با وزن نسبتاً زیاد 1585 کیلوگرمی بود.

9. فراری P80/C

فراری P80/C طولانی ترین فرایند توسعه را بین تمامی خودرو های تک نسخه این خودروساز بزرگ ایتالیایی پشت سر گذاشته است. گذشته از این، می تواند یکی از مجذوب کننده ترین ساخته های چند سال اخیر باشد.

پی 80/سی خودرویی پیست محور است که در اصل بر اساس 488 GT3 توسعه پیدا نموده بود هرچند دستخوش تحولات عظیمی شد. آن طور که به نظر می آید، یک کلکسیونر تقاضای خودرویی تاثیرگرفته از 330 P3/P4 و دینو 206 S مدل 1966 را داشت.

از آنجایی که نه لازم بود این خودرو مجاز به تردد در خیابان باشد و نه از مجموعه مقررات FIA پیروی کند، دست طراحان فراری کاملاً باز بود؛ نشان به آن نشان که تفاوت زیادی با بقیه خودرو های فراری دارد. البته فراری هیچ وقت نه پیشرانه سوپرکار P80/C را معین کرد و نه ارقام رسمی عملکرد آن را به اشتراک گذاشت.

با وجود این، گزارشی از Jalopnik حکایت از این دارد که احتمالاً به نسخه ای اصلاح شده از پیشرانه V8 نسخه معمولی 488 GT3 با قدرت حدود 600 اسب بخار مجهز شده بود.

8. رولز رویس سوئپ تی

اینکه رولز رویس برایتان یک نسخه سفارشی بسازد، رویایی است که تعداد انگشت شماری ثروتمندِ خوش شانس می توانند آن را تجربه نمایند. یک کلکسیونر نامعلوم به این خودروساز بریتانیایی سفارش خودروی تک نسخه سوئپ تیل را داد که بنا بر شنیده ها قیمتش به 13 میلیون دلار می رسید و در زمان معرفی آن در سال 2017 گران ترین خودروی تازه کل جهان بر شمرده می شد.

به گفته رولز رویس، این خودرو مبتنی بر کشتی های تفریحی و با الهام از خودرو های کلاسیک اوایل دهه 20 میلادی طراحی شده است.

برجسته ترین نوآوری رولز رویس سوئپ تیل، یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان را می توان سقف شیشه ای یک تکه آن دانست که با ظرافت هرچه تمام تا انتهای قسمت عقب خودرو امتداد پیدا می نماید. فضای داخلی این خودروی فوق العاده لوکس هم طراحی نسبتاً مینیمال با بهره گیری از چوب منفذباز پالدائو و آبنوس جلاداده شده دارد.

سوئپ تیل نمایان گر نهایت کاربلدی رولز رویسِ عصر تازه و بازگشت این شرکت به بدنه سازی یا کوچ بیلدینگ (Coachbuilding) بعد از ده ها سال است.

7. پینین فارینا کامبیانو

پینین فارینا بیشتر به طراحی خودرو های خیره نماینده برای خودروسازان دیگر معروفیت دارد، ولی در سال 2012 کانسپت کامبیانو (Cambiano) را به نمایش گذاشت. بازخورد ها نسبت به این خودروی مفهومی به قدری مثبت بود که این شرکت ایتالیایی تصمیم به فراوری محدود آن تحت نام خود گرفت.

کامبیانو یک پیشرانه هیبرید الکتریکی-دیزل متشکل از یک توربین دیزل زیر کاپوت و یک موتور الکتریکی 79 اسب بخاری متصل به هر چرخ داشت. به ادعای پینین فارینا، این خودرو قادر به دستیابی به حدبیشتر سرعت 270 کیلومتر بر ساعت و شتاب گیری از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت طی 4.2 ثانیه بود.

مدیرعامل وقت این شرکت طی مصاحبه ای بیان کرد که ظرفیت فراوری محدود کامبیانو را ارزیابی می نماید و گذشته از این، آن را یک خودروی لوکسِ عملکردبالا با آلایندگی های پایین توصیف کرد؛ دقیقاً همان ویژگی هایی که حتی در بازار امروز هم خواستار دارند.

با این حال، در سال 2012 خریداران به این مولفه ها توجه چندانی نداشتند و در آخر کامبیانو یک خودروی تک نسخه باقی ماند که از زمان خود جلوتر بود.

6. مازراتی بردکیج 75th

مازراتی بردکیج 75th پینین فارینا یکی از نمادین ترین خودرو های مفهومی 20 سال اخیر و یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان است که به مناسبت 75 سالگی این شرکت طراحی ایتالیایی ساخته شد. این کانسپت با مشارکت موتورولا توسعه پیدا کرد و با استفاده از پیشرفته ترین شیوه رندرینگ سه بعدی، توسعه آن در فقط 2 ماه خلاصه شد.

این خودرو بر اساس شاسی MC12 ساخته شده بود و پیشرانه 6 لیتری V12 تنفس طبیعی MC12 GT1 را قرض گرفته بود. این پیشرانه از طریق گیربکس AMT شش سرعته نسخه معمولی MC12، قدرت 700 اسب بخار را به محور عقب منتقل می کرد.

قسمت کانوپی شکل یک تکه بردکیج (Birdcage) که ریشه اش به کانسپت فراری مادولو از دهه 70 میلادی بر می شود، چشمگیرترین نوآوری آن در طراحی محسوب می شود. با این کانوپی دیگر نیازی به درب نبود و راننده برای ورود و خروج فقط سقف را بالا می داد.

پینین فارینا و مازراتی برای طراحی بردکیج جوایز متعددی را به دست آوردند که از جمله می توان به جایزه برترین کانسپت از نمایشگاه خودرو ژنو 2005 و جایزه کانسپت کلاسیک لویی ویتون یک سال بعد از آن اشاره نمود.

5. جیپ M-715 فایو کوارتر

جیپ M-715 فایو کوارتر (Five Quarter) که برای رویداد Moab Jeep Safari 2019 ساخته شده بود، یک خودروی رستوماد (Restomod) با رویکردی نسبتاً منحصر به فرد بود. برای ساخت این خودرو از شاسی و بدنه یک تراک نظامی مدل 1968 استفاده شده بود، اما زیر پوسته آن پیشرانه ای تماماً مدرن جا گرفته بود؛ یک پیشرانه 6.2 لیتری V8 همی هلکریت با قدرت بیش از 700 اسب بخار.

این جیپ که جزو کمیاب ترین خودرو های جهان است، بعلاوه از چرخ های 20 اینچی Beadlock با تایر های 40 اینچی در راستای دستیابی به حدبیشتر توانایی سنگ نوردی بهره می گرفت. قسمت جلوی فلزی اصلی این خودرو هم کاملاً با فیبر کربن جایگزین شد و یک اتاق آلومینیومی سَبُک تازه هم برای آن پیاده سازی شد.

بیشتر اجزای مورد استفاده، از مجموعه اجزای موجود خود جیپ بوده اند یا فراورینمایندگان شخص ثالث حاضر و آماده آن ها را عرضه می کردند.

4. بی ام و M1 هامیج

خودروی مفهومی M1 هامیج، ادای احترام بی ام و به سوپرکار نمادین M1، پس از رونمایی سر و صدای زیادی به پا کرد و حتی تا به امروز یکی از محبوب ترین کانسپت های این خودروساز آلمانی به جای مانده؛ جدا از اینکه یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان است که فقط یک نسخه از آن وجود دارد.

بر اساس گزارش ها، بی ام و در پی فراوری این کانسپت بود و حتی آن را با کانسپت توربو 1972 می کرد که دست آخر پیش نمایشی نزدیک از نسخه فراوریی M1 را پیش روی عموم گذاشت. البته علی رغم همه شور و هیجانی که وجود داشت، جانشین M1 هیچ وقت راهی بازار نشد.

نزدیک ترین خودروی فراوریی به M1 هامیج، خودروی اسپرت هیبرید i8 بود و خود BMW هم به تاثیرپذیری جدی i8 از کانسپت هامیج اشاره نموده بود. با این اوصاف، i8 آن قدرت و برجستگی لازم برای تصاحب عنوان جانشین M1 را نداشت؛ قدرت این خودرو در حد و میزان بی ام و 440i، ولی قیمت آن سه برابرش بود.

3. کن اوکویاما کود 0

طراح معروف خودرو کن اوکویاما (Ken Okuyama) عمدتاً به طراحی هوندا NSX و فراری انزو شناخته می شود، ولی در حال حاضر شرکت طراحی شخصی خود را دارد که خودرو های تک نسخه برای مشتریان ثروتمند می سازد.

یکی از مجذوب کننده ترین محصولات او، کود زیرو (Kode 0) است که در سال 2017 معرفی گردید. هدف از طراحی این خودرو، ادای احترام به ساخته های افسانه ای دهه 70 میلادی نظیر لانچیا استراتوس و لامبورگینی کونتاش و در پی آن، بازگرداندن سبک طراحی متمایز مثلثی بود. کود زیرو با یک پیشرانه V12 تنفس طبیعی 700 اسب بخار قدرت فراوری می کرد و 1550 کیلوگرم وزن داشت.

اثر مجذوب نماینده کن اوکویاما که یکی از کمیاب ترین خودرو های جهان با فقط یک نسخه موجود است، 1.5 میلیون دلار هزینه برداشت.

البته در کمال تعجب، صاحب کود زیرو بعد از گذشت یک سال یا بیشتر از تحویل درحالی که فقط 2200 کیلومتر با این خودرو طی نموده بود، آن را به فروش رساند. قیمت فروش و بعلاوه صاحب کنونی این خودروی کمیاب هنوز معین نیست.

2. میباخ اکسلرو

میباخ اکسلرو (Exelero) وقتی رپر معروف آمریکایی بردمن به دروغ ادعای خرید آن با قیمت سرسام آور 8 میلیون دلاری را کرد، همه جا خبرساز شد، ولی در حقیقت یک خودروی کلکسیونی نبود و جهت تست تایر ساخته شده بود. این خودرو را فولدا (Fulda)، بخش آلمانی گودیر برای تست تایر های خود تحت چالش برانگیزترین شرایط سفارش داد.

این شرکت فراورینماینده تایر معین نموده بود که خودرو باید هم سنگین و هم قدرتمند باشد و مرسدس بنز در این راستا به جای تغییر و دستکاری یکی از خودرو های موجود خود، یک خودروی کاملاً تازه را توسعه داد.

اکسلرو بر پایه لیموزین میباخ 57S شکل گرفته بود، اما با این تفاوت که فقط دو صندلی داشت و کاپوت آن طویل تر بود. پیشرانه 5.6 لیتری توئین توربو این خودرو هم قادر به فراوری 691 اسب بخار قدرت بود. پس از اینکه اکسلرو چند سال از عمر خود را به عنوان خودروی تست گذراند، نهایتاً یک کلکسیونر خودرو و کارآفرین اروپایی با نام آرنو ماسارتیک (Arnaud Massartic) آن را خرید.

کمی پس از این بود که بردمن مدعی خرید اکسلرو شد، اما به گزارش Motor Authority، این خودرو هنوز در دست ماسارتیک است.

1. رین اسپید اسکوبا

خودروساز ویژه سوئیسی رین اسپید را به طراحی های عجیب و غریب آن می شناسند، اما کمتر خودرویی از این شرکت در این زمینه به پای کانسپت اسکوبا (Squba) می رسد. رین اسپید طی مطلبی در وب سایت رسمی خود، اسکوبا را اولین خودروی زیردریایی جهان معرفی کرد اگرچه در ظاهر برای یک بیننده عادی این طور به نظر می آید که لوتوس الیس را زیر آب برده اند.

البته در واقع رین اسپید از الیس به عنوان خودروی پایه بهره گرفته بود و با بستن راه های نفوذ و افزودن موتور های جت سطح دریایی به اسکوبا، حرکت آن تا عمق 10 متری آب را ممکن نموده بود.

اسکوبا علاوه بر حرکت زیر آب، وقتی ابتدا روی آب قرار می گرفت نقش یک قایق را هم ایفا می کرد. حتی به ادعای رین اسپید، تا زمانی که راننده در را باز نمی کرد تا آب داخل بیاید، صحیح و سالم روی آب شناور می ماند.

منبع: گجت نیوز